ابومحمّد مُشرف‌الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف، متخلص به سعدی شاعر و نویسنده پارسی گوی ایرانی در قرن هفتم است.اهل ادب به او لقب استادِ سخن، پادشاهِ سخن، شیخِ اجلّ و حتی به‌طور مطلق، استاد داده‌اند.

آثار وی در کتاب کلیات سعدی، شامل گلستان به نثر، کتاب بوستان در قالب مثنوی و نیز غزلیات، گردآوری شده‌است. علاوه بر این، او آثاری در سایر قالب‌های ادبی نظیر قصیده، قطعه، ترجیع بند و تک بیت به زبان فارسی و عربی نیز دارد. غزلیات سعدی، اغلب عاشقانه و توصیف‌کنندهٔ عشق زمینی است؛ هرچند که وی غزلیات پندآموز و عارفانه نیز سروده‌است. گلستان و بوستان به‌عنوان کتاب‌های اخلاقی شناخته می‌شوند و علاوه بر فارسی‌زبانان، بر اندیشمندان غربی از جمله ولتر و گوته نیز تأثیرگذار بوده‌اند.

می توانید در بخش کتاب های کهن ایرانی با بوستان و گلستان سعدی بیشتر آشنا شوید. »

او در نظامیه بغداد (که مهم‌ترین مرکز علم و دانش جهان اسلام در آن زمان به حساب می‌آمد) تحصیل و پس از آن به‌عنوان خطیب به مناطق مختلفی از جمله شام و حجاز سفر کرد. سعدی سپس به زادگاه خود، شیراز، برگشت و تا پایان عمر آنجا اقامت گزید. آرامگاه وی در شیراز واقع شده‌است که به سعدیه معروف است.

خواجه شمس‌ُالدّینْ محمّدِ بن بهاءُالدّینْ محمّدْ حافظِ شیرازی نامدار به لِسان‌ُالْغِیْب، تَرجُمانُ الْاَسرار، لِسان‌ُالْعُرَفا و ناظِم‌ُالاُولیاء، شاعر سدهٔ هشتم هجری ایران است. بیش‌تر شعر های او هستند که به غزلیات شهرت دارند. 

او بر ادبیات شاعران پس از خود تأثیرات زیادی داشته است. در سده‌های هجدهم و نوزدهم میلادی، اشعار او به زبان های اروپایی ترجمه شد و نام او به گونه‌ای به محافل ادبی جهان غرب نیز راه یافت.

مهمترین اثر حافظ، دیوان اوست که در هشت باب با موضوعات گوناگون نوشته شده است که در بخش کتاب های کهن ایرانی در وبلاگ می توانید بیشتر با آن آشنا شوید.

هرساله در تاریخ ۲۰ مهرماه مراسم بزرگ‌داشت حافظ در محل آرامگاه او در شیراز با حضور پژوهشگران ایرانی و خارجی برگزار می‌شود. مطابق تقویم رسمی ایران این روز، روز بزرگداشت حافظ نامیده شده‌است.

شاهنامه اثر حکیم ابوالقاسم ابن فردوسی توسی،حماسه ای طبیعی و
منظوم است که نزدیک به 50000 بیت دارد. حیکم فردوسی قریب
به سی سال برای خلق این اثر بی همتا کوشش نمود. فردوسی خود
در این باره می‌گوید:
من این نامه فرخ گرفتم به فال همی رنج بردم به بسیار سال»
 فردوسی در شاهنامه ی خود افسانه ها و تاریخ ایران از آغاز تا
زمان حمله ی عرب ها به ایران روایت کرده است که
چهار دودمان پیشدادیان، کیانیان، اشکانیان و ساسانیان
در آن گنجانده می شود.

موضوع داستان‌های شاهنامه
شاهنامه شرح احوال، پیروزیها، شکستها، ناکامیها و دلاوریهای ایرانیان از

کهن‌ترین دوران (نخستین پادشاه جهان کیومرث) تا سرنگونی دولت ساسانی

به دست تازیان در سده هفدهم میلادی است.

کشمکش های خارجی ایرانیان با هندیان در شرق، تورانیان در شرق و شمال شرقی،

رومیان در غرب و شمال غربی و تازیان در جنوب غربی است.

علاوه بر سیر خطی تاریخی ماجرا، در شاهنامه داستان‌های مستقل پراکنده‌ای

نیز وجود دارند که مستقیماً به سیر تاریخی مربوط نمی‌شوند.

از آن جمله: داستان زال و رودابه، رستم و سهراب، بیژن و منیژه، بیژن و گرازان

(که بخشی از داستان بلند بیژن و منیژه است)، کرم هفتواد و . .

بعضی از این داستان‌ها به طور خاص چون رستم و اسفندیار و یا رستم و سهراب از

شاهکارهای مسلم ادبیات جهان به شمار می‌آیند.

شب یلدا فقط با هندوانه خوردن و تخمه شکستن نیست که جذاب و دوست داشتنی است

بلکه از سنت های دیرینه این شب، حافظ خوانی و شاهنامه خوانی است که از

قدیم الایام در بین خانواده های ایرانی رواج داشته است.

فال حافظ گرفتن در شب نشینی های زمستان و مناسبت هایی چون
چهارشنبه آخر ماه صفر، چهارشنبه سوری، شب سیزده صفر، بعداز ظهر سیزده به در، تیرماه سیزده شو (جشن تیرگان درمازندران) هم از باور های همگانی است
اما با این حال سنت حافظ خوانی درشب یلدا بیشتر وصف الحال است و رواج بیشتری بین خانواده های ایرانی دارد.

فلسفه همه ای سنت ها این است که خانواده ها را دور هم جمع کنیم و گرما و

صمیمیت را بیش از پیش در بین شان ایجاد کنیم و با خانواده ای گرم و صمیمی

به استقبال روزهای سرد سال و ننه سرما برویم.

شما هم برای زنده نگه داشتن این سنت قدیمی و دیرینه و گرما بخشیدن
به شروع سرد نشستن به انتظار بهــار، بر روی لینک زیر کلیک کنید
و فال شب یلداتون رو ببینید.

✨ یلدا مبـ.ــارک ✨